W listopadzie 2022 roku, wspólnie z Prowincją Polską Księży Orionistów – Małe Dzieło Bożej Opatrzności oraz warszawską wspólnotą Dom w Ramionach Ojca, rozpoczęliśmy działalność Ekumenicznej Szkoły Misyjnej. Co to takiego? To przede wszystkim ludzie połączeni pasją dla Jezusa. To wspólne wartości, którymi żyjemy, to wspólna wizja, to troska o drugiego człowieka i chęć wspólnego budowania. Chcemy razem, bez podziału na grupy i denominacje nieść Boga Narodom – czynić Go znanym, aby każdy człowiek miał szansę usłyszeć Dobrą Nowinę o Zbawieniu. Nie ustajemy w pracy zarówno na naszych lokalnych podwórkach, jak i tym krajowym. Ale Boża łaska i miłość nie mają granic! Dlatego i my nie chcemy się w nich zamykać.
Przez cały rok kandydaci na wolontariuszy uczestniczyli w zjazdach weekendowych oraz spotkaniach on-line. Zwieńczeniem czasu przygotowań był tygodniowy pobyt całej grupy w tzw. szkole stacjonarnej, który bezpośrednio poprzedzał wyjazd na placówki misyjne.
W połowie sierpnia 14 młodych osób pod opieką Michała Grzanki (Dom Przymierza), Marii Kastyak (Dom w Ramionach Ojca) oraz ks. Mateusza Antoniaka (Orionista) wyjechało do krajów swojego przeznaczenia.
Szkocja. Tanzania. Indie.
Zapraszamy Was do zapoznania się z krótką relacją z pobytu na placówce w Idiach:
I usłyszałem głos Pana mówiącego: «Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?» Odpowiedziałem: «Oto ja, poślij mnie!» Iz. 6,8
14 sierpnia, późny wieczór… na lotnisko Okęcie w Warszawie przybywa ekipa misyjna w składzie ks. Mateusz Antoniak, Joanna Celińska, Julia Klimanek, Maciek Kozłowski i Mateusz Konieczny. Czworo młodych ludzi o gorących sercach pod opieką księdza Mateusza wyrusza w wielogodzinną podróż do miejsca swojego przeznaczenia. Indie – ten kraj już czeka na naszych misjonarzy. Zatrzymują się oni w seminarium prowadzonym przez księży Orionistów w miejscowości Vangalapally (stan Talangana).
Dwa tygodnie spędzone w Indiach przyniosły im wiele wyzwań, ale też bardzo dużo radości. Każdego dnia wychodzili modlić się za ludzi na ulicach, spędzali czas z dziećmi niepełnosprawnymi i z młodzieżą, odwiedzali konkretne rodziny w ich domach, dzielili się świadectwami, prowadzili animacje dla dzieci, głosili Kerygmat. Od rana do późnego wieczora swoją posługą, pracą i postawą świadczyli o Jezusie Zmartwychwstałym. Dla dzieci mieli przygotowany program, który skupiał się głównie na temacie słuchania Bożego głosu. Po wspólnych zabawach, śpiewach i modlitwie, ks. Mateusz opowiadał dzieciom o Jezusie, który szczególnie cenił dzieci i dziś – tak samo jak kiedyś – pragnie mieć z nimi relację. Następnie dzieci w ciszy próbowały usłyszeć lub zobaczyć coś, co Bóg pragnie im pokazać i zapisać lub namalować to na kartce.
Oto niezwykle poruszające świadectwo jednego z chłopców: „Widziałem dzieci, które były biedne i głodne. Potem spotkały Jezusa i On powiedział, żeby poszły za Nim. Wtedy dzieci poszły za Nim, a On przyprowadził je do dużego domu, gdzie było pod dostatkiem jedzenia i znalazły tam schronienie.”
